Zabawa w dom z lalkami, przebierankami, mebelkami zabawkowymi i całym tym bałaganem w pokoju, to jedno ze wspomnień naszego dzieciństwa. Aktualnie gry dzieci przenosiły się z salonowej podłogi na ekran monitora. Czemu tak jest? I czemu jednak warto sprzeciwić się temu trendowi?

Pierwszy powodem jest po prostu moda. Dzieci chcą naśladować inne dzieci. Młodsze z nich pragną być jak starsze rodzeństwo, a im starsze. tym bardziej chcą być tacy jak bogatsi rówieśnicy.

Gry na komputerze, tj. simsy, imitują zabawę w dom, tradycyjnie kojarzącą się z zabawkowymi mebelkami czy mebelkami dla lalek. Duży wybór spośród kolorów i modeli krzeseł, szaf, łóżek, drzwi czy nawet grilli znacznie zwiększa atrakcyjność gier komputerowych, na tle tych z rzeczywistymi mebelkami. Jednakże w ten sposób ma miejsce ograniczenie wyobraźni dziecka. Zamiast tworzyć w swojej głowie własne wizje, dzieci dostają gotowe rozwiązania i wzory. Narzucone zostaje także umiejscowienie mebli w grze, gdy w rzeczywistości możesz uczyć się na swoich błędach.

Zabawa prawdziwymi lalkami i mebelkami dla lalek daje także możliwość prowadzenia rzeczywistych rozmów. Postacie w grze posługują się niezrozumiałym językiem, co nie ułatwia nauki werbalizacji emocji czy poprawnej wymowy.

Dzieci korzystając z mebelków zabawkowych, kończąc zabawę, muszą zrobić coś więcej niż kliknąć „escape”. Odstawianie zabawek na miejsce po zakończeniu gry, uczy porządku i dyscypliny. Niestety dla rodziców to także większy wysiłek. Zabawa mebelkami zabawkowymi wymaga ich większej uwagi i czasu, by dopilnowali, aby ich dzieci dokładnie posprzątały miejsce zabawy.

Zabawa w rzeczywistości pozwala na rozwijanie wspólnych zainteresowań i zacieśnianie więzi. Gry komputerowe, w przeciwieństwie do tu moze być twój link, napisz do nas, prowadzone są w pojedynkę.

Ponadto, gry komputerowe i wielogodzinne spędzanie czasu przy komputerze nie sprzyja zdrowiu oczu, prawidłowej postawie czy ogólnej sprawności fizycznej.

Ze względu na liczne zalety gier i zabaw z udziałem zabawkowych mebelków miejmy nadzieję, że pozostaną one na zawsze bliższe sercu naszych dzieci niż gry komputerowe.